این روزها رسانه های حکومتی مدام بر طبل پیروزی در انتخابات می کوبند و تنها جناح موجود در رای گیری خودش را پیروز انتخابات می داند؛ که گویا توقع داشتند در این مسابقه تک نفره دوم شوند. اما اگر کمی به آمار اعلامی نگاه کنیم ، همچنان به مشکوک بودن مساله پی می بریم.به عنوان نمونه سقوط ازاد جناب مطهری را در این دو خبر که تنها 30 صندوق با هم تفاوت دارند اینجا و اینجا مشاهده کنید.
برای همین چون نمی شود در اگر میزان ارای اعلامی نشست و بر اساس آن تحلیل کرد، مبنا را بر صحت این آمار می گذارم و به مساله دیگری می پردازم.
از نظر من قطعا نظام و حکومت و هر آنچه قدرت رسمی در ایران دارد، حداقل اش در انتخابات تهران دچار شکست بزرگی شده است. از آن جهت که نمایندگانی به مجلس راه یافته اند که در حدود 5 درصد ارای کل مردم تهران و زیر 50 درصد ارای شرکت کنندگان در انتخابات را کسب کرده اند.
در مرحله اول انتخابات به دلیل تعدد کاندیداها و مساله شکست ارا، اینکه نماینده ای نتواند بر اساس قانون، بیش از نیمی از ارا را بدست آورد، بدیهی تر از مرحله دوم است.
اما در مرحله دوم که تنها 50 نفر برای 25 کرسی باقیمانده رقابت می کنند ،اگر تمامی شرکت کنندگان در انتخابات لیست 25 نفره و کاملی را در برگه رای بنویسند ، براساس قوانین ساده ریاضی و در صورت توزیع یکسان ارا بین تمامی کاندیداها، همه انها می بایست نصف ارای شرکت کنندگان؛ یعنی 563244 رای ،را کسب می کردند.اما از آنجایی که احتمال چنین رخدادی نزدیک به صفر خواهد بود، مبنا را بر توزیع نامتوازن می گذاریم که معنی اش آن است که هر چه توزیع نامتوازن تر، تعداد افرادی که رایی بیشتر از رقم بالا و یعنی بیش از نیمی از ارا را کسب می کردند باید بیشتر و بیشتر شود.
اما هم اکنون بنا بر ارقام اعلامی، نفر اول تنها موفق به کسب 44 درصد آرای رای دهندگان شده است.و کاندیداهای انتهای جدول رای آورها تنهاموفق به کسب 23 درصد آرا شرکت کنندگان شده اند.
با محاسبات ریاضی کمی سنگین تر به این نتیجه می رسیم که اکثریت مردم تهران، نتوانستند 25 کاندیدای مورد قبول خود را انتخاب کنندو برگه رای شان جاهای خالی بسیاری داشته است. آن هم در بین این فهرست 50 نفره که اکثریت شان مورد قبول و دفاع حاکمیت بودند و در حقیقت بهترین های نظام حساب می شدند.یعنی از دید همین اقلیت شرکت کننده که کمتر از 30 درصد واجدین شرایط هستند، و عمدتا جزو تاثیرپذیران حکومت به حساب می آیند هم افراد بسیاری بودند که این بهترین های نظام را بهترین نمی دانستند.
این شکست می تواند دلایل بسیاری مانند نبود احزاب، نداشتن برنامه، دلسردی از عملکرد مسئولین، عدم واقع بینی و مانند آن داشته باشد.
اما هر چه که هست، اگر حضور بالای اعلام شده را یک پیروزی برای نظام بدانیم، رای پایین منتخبان شورای نگهبان و حکومت، قطعا یک شکست مهم برای اهل اندیشه همان نظام خواهد بود؛ اگر پیدا بشوند.
